6 dni temu
Podpowiadamy, jakie nawozy mikroelementowe stosować w uprawie buraka cukrowego. Jakimi składnikami dokarmiać plantacje.
W uprawie buraka cukrowego poza manganem i borem istotną rolę odgrywa cynk, miedź i molibden.
Cynk w buraku
Burak cukrowy odznacza się średnią wrażliwością na niedobór cynku, a jego pobranie wynosi średnio 350 g cynku z powierzchni 1 ha uprawy. W buraku cukrowym pierwiastek ten bierze udział w przemianach węglowodanów i białek, jak również związków azotowych i fosforowych. Jako składnik enzymów uczestniczy także w zachodzących w roślinie wielu procesach enzymatycznych. Niedobór cynku u buraka cukrowego prowadzi do nagromadzenia w korzeniach prostych związków azotowych, takich jak aminokwasy i amidy, które to w znacznym stopniu utrudniają krystalizację sacharozy na etapie technologicznym.
Głównymi objawami niedoboru cynku w uprawie buraka cukrowego są chlorotyczne i nekrotyczne zmiany na powierzchni blaszki liściowej, które w znacznym stopniu ograniczają powierzchnię asymilacyjną, zmniejszając tym samym efektywność procesu fotosyntezy. Prowadzi to do redukcji tworzonych w tym procesie cukrów, co przekłada się na plon korzeni buraka.
Deficyt cynku uwidacznia się na najmłodszych, pionowo ustawionych liściach. Charakterystycznym objawem niedoboru tego mikroelementu jest pojawienie się na blaszce liściowej biało-brunatnych przejaśnień pomiędzy nerwami, czyli tzw. „bielenia liści buraka”.
Dokarmianie miedzią buraka
Ważną rolę w uprawie buraka cukrowego odgrywa także miedź. Burak cukrowy wykazuje średnią wrażliwość na niedobór miedzi, której pobranie wynosi około 45 g tego pierwiastka z ha powierzchni.
Miedź wpływa między innymi na zwiększenie efektywności wykorzystania azotu przez rośliny, a także na redukcję w korzeniach buraka cukrowego zawartość azotu α-aminowego, który oddziałuje niekorzystnie na proces krystalizacji cukru. Mikroelement ten występuje w enzymach biorących udział w metabolizmie azotowym, a także uczestniczących w przemianach białek, cukrów i witaminy C.
Przy niedoborze miedzi w uprawie buraka cukrowego obserwuje się redukcję plonowania roślin. Pierwiastek ten, ze względu na małą ruchliwość w glebie i tym samym niewielką jego dostępność dla roślin, powinien być dostarczany w uprawie buraka cukrowego drogą pozakorzeniową.
Stosuj dokarmianie molibdenem
Poza cynkiem i miedzią w uprawie buraka cukrowego ważne jest również optymalne zaopatrzenie roślin w molibden. Pierwiastek ten uczestniczy w przemianach azotu w roślinach, ponieważ wchodzi w skład reduktazy azotanowej. Molibden poprawia parametry jakościowe korzeni buraka cukrowego w efekcie oddziaływania na gospodarkę azotową i fosforową roślin. W liściach buraka zwiększa aktywność syntetazy glutaminowej i ATP-azy.
Niedobór molibdenu prowadzi do zmniejszenia ilości reduktazy azotanowej, co wiąże się z ograniczeniem redukcji jonów azotanowych do amonowych, tym samym wpływając na zmniejszenie efektywności wykorzystania azotu przez buraka.
Przy deficycie molibdenu pobrane przez buraka jony azotanowe gromadzą się w korzeniach zarówno w formie azotanów, jak i szkodliwego dla roślin azotu α-aminowego. Zmniejszenie wykorzystania azotu przez roślinę skutkuje obniżeniem plonowania buraka cukrowego oraz prowadzi do spadku zawartości cukru w korzeniach rośliny. Poza tym dochodzi do zmniejszenia plonu cukru technologicznego, ponieważ nagromadzone w korzeniach niebiałkowe związki azotu utrudniają technologiczny proces krystalizacji sacharozy.
