Dokarmianie dolistne buraka cukrowego. Jaki termin, nawóz, dawka nawożenia?

Buraki cukrowe odznaczają się bardzo dużą wrażliwością na niedobór boru i manganu. Jakie jeszcze mikroelementy trzeba podać w plantacje buraka cukrowego i kiedy?

Burak cukrowy do prawidłowego wzrostu i rozwoju poza makroskładnikami wymaga odpowiedniego zaopatrzenia w mikroelementy.

Termin dokarmiania buraka cukrowego

Dokarmianie dolistne buraka cukrowego mikroelementami zalecane jest od momentu wytworzenia przez roślinę 4 – 10 dobrze rozwiniętych liści aż do zwarcia międzyrzędzi.

Roślina ta odznacza się bardzo dużą wrażliwością na niedobór boru i manganu. Zaopatrzenie buraka w te niezbędne mikroskładniki, przy zbilansowanym nawożeniu azotem, fosforem i potasem, wpływa na uzyskanie wyższego plonu korzeni o lepszych parametrach jakościowych.

Niedobór mikroelementów w stanowiskach pod uprawę buraka cukrowego wynika między innymi z obserwowanej w ostatnim okresie redukcji stosowania nawozów naturalnych i organicznych w uprawie roślin, co skutkuje zmniejszeniem wprowadzania do gleby wielu ważnych dla prawidłowego wzrostu i rozwoju buraka cukrowego mikroelementów.

Koniecznie stosuj mangan w buraki

Burak cukrowy odznacza się dużymi potrzebami pokarmowymi w stosunku do manganu, który stanowi mikroelement o największym znaczeniu w uprawie tej rośliny. Pierwiastek ten pobierany jest w ilości około 350 g z powierzchni 1 ha uprawy. Optymalne zaopatrzenie buraka w mangan prowadzi do zwiększenia plonów korzeni, ponieważ pierwiastek ten bierze udział w aktywacji enzymów uczestniczących w procesie fotosyntezy, jak również w metabolizmie azotowym oraz w syntezie lignin.

Niedobór manganu u buraka cukrowego prowadzi do ograniczenia rozwoju korzeni oraz zmniejszenia plonu cukru, a także zwiększenia ilości substancji melasotwórczych w korzeniach. Deficyt manganu na roślinach buraka cukrowego objawia się między innymi występowaniem żółtych plam na młodych liściach. Poza tym liście są wyprostowane i trójkątne i może dochodzić do ich perforacji.

Nawożenie borem buraka cukrowego

Burak cukrowy pobiera średnio od 600 do 700 g boru z 1 ha uprawy. Największe zapotrzebowanie na ten pierwiastek ma miejsce w początkowym okresie wzrostu buraka, ponieważ bor występuje w młodych tkankach rośliny, w których intensywnie przebiegają procesy metaboliczne. Bor wpływa na zwiększenie plonów korzeni buraka cukrowego, a także na poprawę jego parametrów jakościowych, w tym głównie na zawartość cukru w korzeniach. Reguluje zawartość substancji melasotwórczych, azotanów i auksyn w buraku cukrowym oraz bierze udział w syntezie i transporcie węglowodanów w roślinie.

Niedobór boru u buraka cukrowego skutkuje obniżeniem plonowania roślin, jak również zmniejszeniem zawartości cukru w korzeniu, a także zwiększeniem zawartości substancji melasotwórczych. Objawem jego niedoboru na roślinach jest zgorzel liści sercowych. W uprawie buraka cukrowego najlepsze efekty uzyskuje się w efekcie stosowania boru przed pojawieniem się objawów jego niedoboru na roślinach, ponieważ zmniejsza się wówczas prawdopodobieństwo wystąpienia strat w plonie korzeni.