Zakłady Utylizacji Belarusów mogą stać się nowym hitem polskiej wsi

Jeszcze kilka lat temu wydawało się, iż ciągnik Belarus to opcja dla tych, którzy nie lubią przepłacać, cenią sobie prostą technikę z czasów, gdy “elektronika” oznaczała co najwyżej akumulator, a do naprawy wystarczał młotek, młotek i jeszcze jeden młotek. Czasy jednak się zmieniły…

Dziś, po tzw. aferze Belarusa, ten sam traktor staje się potencjalnym… rolniczym odpadem przemysłowym. A jeżeli rzeczywiście pójdzie to w kierunku, jaki wyznaczają niektóre urzędnicze interpretacje – to niebawem Zakłady Utylizacji Belarusów będą potrzebne tak pilnie, jak kiedyś punkt skupu butelek.

Zbrodnia bez winnych, tylko ze złomem

Problem polega na tym, iż kilkaset, a może i kilka tysięcy ciągników Belarus, które w dobrej wierze kupili polscy rolnicy, może być nielegalne. Tak – mimo faktur, umów, przeglądów i pieczątek. Dlaczego?

Bo ktoś kiedyś gdzieś nie doczytał, iż nowy ciągnik bez homologacji to jak krowa bez numeru – nie istnieje w świetle prawa. Niektórzy importerzy twierdzili, iż wszystko jest w porządku, iż dokumentacja się “uzupełni”, iż normy emisji to tylko formalność… No i mamy: traktor jest, ale w świetle litery prawa – nie istnieje. A własciwie, to jest nielegalny.

Rolnik tymczasem ma ciągnik, który nie może wyjechać na drogę, nie może być legalnie odsprzedany, a za chwilę – być może – będzie musiał być zezłomowany. A to już brzmi jak świetny pomysł na… biznes przyszłości.

Czy sprawa Belarusów znajdzie swój finał w ministerstwie rolnictwa, Fot. mw

Utylizacja Belarusów – nowy sektor agro?

W czasach, gdy opłacalność produkcji mleka, zbóż i trzody chlewnej balansuje między księgą strat a modlitwą, pojawia się szansa na nową gałąź dochodów rolniczych: utylizację traktorów.

Jeśli państwo nie przyzna amnestii dla właścicieli “niehomologowanych” Belarusów, to jedyną drogą może być złomowanie maszyn na koszt właściciela.

I tu otwiera się szeroka droga dla prywatnych Zakładów Utylizacji Belarusów – najlepiej z opcją “dojazdu do gospodarstwa” i miłą panią w biurze obsługi klienta.

Wyobraźmy sobie taką reklamę:

“Twój Belarus nie ma homologacji? Zostaw to nam! Przyjedziemy, zabierzemy, rozbierzemy na części. Ty tylko płać i płacz!”

Ironią losu jest fakt, iż choć Belarusy mogą nie nadawać się do jazdy po drodze publicznej, to na złomie nikt już o homologację nie pyta. Tam wszystkie traktory są sobie równe: ten z homologacją, bez homologacji, ten po remoncie i ten po przeglądzie w stodole. A skoro tak, to czemu nie uczynić z tego branży z potencjałem eksportowym?

Może warto pomyśleć o dopłatach unijnych do zezłomowania? “Zielony Ład dla czerwonego ciągnika” – hasło kampanii gotowe.

Kto zapłaci? Rolnik. Bo kto by inny?

Jeśli scenariusz zezłomowania wejdzie w życie, to oczywiście koszty poniesie rolnik, który kupił traktor legalnie (w jego ocenie), użytkował go zgodnie z przeznaczeniem, i który nie miał narzędzi ani kompetencji, by rozgryźć niuanse prawa homologacyjnego. Czasem kupował u lokalnego dealera, który też działał w przekonaniu, iż wszystko gra.

Ale jak to w Polsce bywa – niewiedza nie zwalnia z odpowiedzialności, a złomowanie niespełniającego wymagań Belaruska – choćby z przebiegiem 25 motogodzin – może okazać się jedyną legalną formą pozbycia się problemu.

I co dalej?

Jeśli państwo nie wprowadzi jasnych przepisów, mechanizmu “uwiarygodnienia” już zarejestrowanych maszyn lub choćby częściowej amnestii dla właścicieli, to zamiast walczyć o modernizację parku maszynowego, Polska wieś zacznie… go demontować. Dosłownie.

Belarus – marka-legenda, symbol prostoty, dziś może się stać symbolem legislacyjnego chaosu i urzędniczego absurdu.

No i więc, jeżeli planujesz inwestycję w przyszłość – zapomnij o krowach, zapomnij o dronach rolniczych. Postaw na Zakład Utylizacji Belarusów. Potrzeby rynku są, sprzętu przybywa, a klientów nie zabraknie. I tylko szkoda, iż tym klientem będzie rolnik, który jeszcze niedawno myślał, iż właśnie zrobił dobry interes.