Dokarmianie kukurydzy nie tylko cynkiem

Ważną rolę w uprawie kukurydzy odgrywa dokarmianie dolistne. Zwłaszcza profilaktyczne dostarczanie roślinom wszystkich niezbędnych mikroelementów, których niedobór w dużym stopniu wpływa na pogorszenie wzrostu i rozwoju roślin.

Kukurydza potrzebuje odpowiedniego zaopatrzenia w cynk, bor, miedź, mangan, żelazo i molibden, przy czym odznacza się bardzo dużą wrażliwością na niedobór cynku oraz jest wrażliwa na deficyt boru.

W uprawie kukurydzy zaleca się 2 – 3-krotną aplikację dolistną mikroelementów, przy czym pierwszy zabieg dokarmiania dolistnego należy wykonać w fazie 3 – 4 liści, a kolejne w trakcie wzrostu kukurydzy w odstępach od 1 do 2 tygodni Zasadniczym czynnikiem wpływającym na ograniczenie wykonania zabiegów dokarmiania roślin mikroelementami jest wysokość kukurydzy.

Pamiętaj o cynku

Kukurydza z jedną toną ziarna i odpowiednią ilością słomy pobiera średnio od 70 do 95 g cynku. W uprawie kukurydzy cynk powinien być zastosowany jak najszybciej, ponieważ odgrywa zasadniczą rolę we wczesnych fazach rozwojowych rośliny. Zabieg dokarmiania dolistnego cynkiem zaleca się w terminie do fazy 5. – 6. liścia. Plonotwórcze działanie cynku występuje także w dwóch kolejnych krytycznych dla kukurydzy fazach, czyli w okresie kwitnienia (cynk wpływa na zwiększenie żywotności ziaren pyłku) oraz w fazie dojrzewania roślin.

Optymalne zaopatrzenie kukurydzy w cynk wpływa korzystnie na rozwój systemu korzeniowego roślin, co jest szczególnie ważne w okresach niedoboru wody glebowej oraz na ich zdrowotność.

Cynk umożliwia efektywne wykorzystanie azotu nawozowego, zwłaszcza przy niższych temperaturach panujących w okresie wczesnego wzrostu roślin. Pierwiastek ten w młodych tkankach roślinnych bierze udział w produkcji tryptofanu, który jest niezbędny do syntezy hormonów wzrostu. Wpływa na zawiązywanie większej liczby zawiązków kwiatowych w kolbie kukurydzy oraz na strukturę plonu kukurydzy i na długość kolby, a także liczbę okółków i na ilość rzędów ziarna w kolbie.

Cynk zwiększa pobieranie dwutlenku węgla przez rośliny, co prowadzi do wzrostu koncentracji węglowodanów w ziarniakach, a tym samym do zwiększenia masy tysiąca ziaren. Oddziaływanie tego pierwiastka na budowanie plonu kukurydzy potwierdza fakt, iż w fazie dojrzałości technologicznej ziarno kukurydzy kumuluje około 70% pobranego cynku. Przy niedoborze cynku w uprawie kukurydzy dochodzi do ograniczenia zawiązywania kolb, przy czym obniżenie plonu ziarna związane z niedoborem cynku w fazie krytycznej (5 liści) może wynosić choćby 1 tonę z powierzchni 1 hektara uprawy.

Bor istotny w uprawie kukurydzy

Ważnym mikroelementem w uprawie kukurydzy jest również bor, którego dolistna aplikacja zalecana jest w fazie 5. – 6. liścia adekwatnego, czyli w okresie powstawania zawiązków kolby. W porównaniu do cynku, manganu i żelaza bor pobierany jest przez kukurydzę w mniejszych ilościach. W celu wytworzenia 1 tony ziarna wraz z odpowiednią ilością plonu ubocznego kukurydza pobiera średnio od 9 do 12 g boru.

Optymalna zawartość boru w kukurydzy poprawia efektywność nawożenia roślin azotem, fosforem i potasem. Wpływa na prawidłowy wzrost i rozwój generatywny roślin, między innymi poprzez oddziaływanie na kiełkowanie pyłku i wzrost łagiewki pyłkowej. Bor odpowiada za dobre zaziarnienie kolby, jak również zwiększa odporność kukurydzy na wyleganie. Deficyt boru w uprawie kukurydzy prowadzi do ograniczenia wzrostu roślin oraz zaburza proces kwitnienia kukurydzy.

Pamiętaj o miedzi, manganie i żelazie

Ważną rolę w uprawie kukurydzy odgrywa również miedź i żelazo. W celu wytworzenia jednej tony ziarna z odpowiednią ilością słomy kukurydza pobiera średnio od 20 do 25 g miedzi i od 100 do 120 g manganu. Mimo, iż kukurydza pobiera większe ilości manganu niż cynku charakteryzuje się małą wrażliwością na niedobór tego pierwiastka. Kukurydza wymaga również odpowiedniego zaopatrzenia w żelazo i molibden.

Miedź zwiększa efektywność pobierania azotu przez rośliny oraz wpływa na produkcję i żywotność pyłku. Przy niedoborze tego mikroelementu dochodzi do obniżenia plonów ziarna kukurydzy. Z kolei mangan stymuluje rozwój systemu korzeniowego oraz korzystnie wpływa na wzrost roślin, w tym na przebieg procesu fotosyntezy, co przekłada się na produkcję większej ilości asymilatów. Pierwiastek ten zwiększa również odporność kukurydzy na choroby.

Żelazo, podobnie jak miedź, wpływa na metabolizm azotowy w roślinie oraz bierze udział w procesie fotosyntezy. Przy deficycie tego mikroelementu następuje zahamowanie wzrostu kukurydzy. Natomiast molibden odgrywa istotną rolę w przemianach fosforu i wbudowywaniu go w związki organiczne. Bierze także udział w metabolizmie azotowym, między innymi wpływa korzystnie na zawartość białka w ziarnie kukurydzy. Odgrywa również istotną rolę w procesie fotosyntezy, zwiększając ilość tworzonych w roślinie związków organicznych.