Budownictwo infrastrukturalne stanowi ok 30% całej branży budownictwa w Polsce. Wykorzystywane kruszywa muszą charakteryzować się parametrami, które zapewnią jakość konstrukcji drogowej, a takimi parametrami są przede wszystkim: porowatość, odporność na rozdrabnianie, nasiąkliwość, mrozoodporność, polerowalność i ścieranie [1]. Nie wszystkie parametry są wymagane dla poszczególnych warstw drogowych, np. polerowalność i ścieranie nie są parametrami wymaganymi w podbudowach, gdzie ważniejszym parametrem jest ciągłość uziarnienia, jego tolerancja, czy odporność na rozdrabnianie. Wiele kruszyw można stosować w jednych konstrukcjach, a w innych nie. Natomiast istnieją przypadki wykluczeni kruszyw w warstwach drogowych poprzez zawyżanie parametrów jakościowych dla warstw drogowych. Szczególnie zauważa się wykluczenia kruszywa wapiennego w praktyce budowlanej. Zawyża się parametry takie jak nasiąkliwość WA242 oraz mrozoodporności F1, co zawęża możliwość zastosowania kruszyw nie tylko osadowych, ale również metamorficznych bądź magmowych. Nie jest to uzasadnione w żaden sposób, ani ekonomicznie, ani jakościowo. Istnieje przekonanie, iż kruszywa wapienne są kruszywami tzw. „słabymi”Kruszywo wapienne w infrastrukturze drogowej – fakty i mity
1 tydzień temu
