Jakie preparaty można łączyć w opryskach, a jakich nie? Zasady tworzenia mieszanin zbiornikowych

Ze względów ekonomicznych bądź z uwagi na niestabilny przebieg pogody, łączy się często rożne preparaty w zbiorniku opryskiwacza, tworząc tzw. mieszaniny zbiornikowe. Jakie są zasady ich komponowania?

Są to zwykle środki ochrony roślin + nawozy dolistne + adiuwanty i/lub kondycjonery wody + biostymulatory, a niekiedy także regulatory wzrostu i rozwoju roślin. Dzięki temu zmniejsza się liczba zabiegów, zużycie sprzętu, paliwa i wody, mniej ugniata się rolę, niszczy strukturę gleby i rośliny.

Ryzyko łączenia zbyt wielu preparatów

Jednak przy łącznym stosowaniu zbyt dużej liczby agrochemikaliów (zaleca się do 3) istnieje ryzyko zmniejszonej skuteczności a choćby fitotoksyczności stosowanej mieszaniny, prowadzącej w skrajnych przypadkach do uszkodzeń (poparzeń) roślin, a choćby ich wypadów.

Możliwe jest również tworzenie w sporządzonym roztworze wytrąceń w postaci osadów, bądź zmętnień, rozwarstwień, kłaczenie, a w efekcie zatykanie końcówek rozpylaczy, co utrudnia lub uniemożliwia wykonanie oprysku.

Poza tym prowadzony oprysk różnymi preparatami w tym samym terminie agrotechnicznym (fazie wegetacji) nie zawsze jest skuteczny, a zarazem wskazany. Niemniej przy umiejętnym sporządzaniu mieszanin zbiornikowych i ustaleniu optymalnego terminu oprysku, korzyści wynikające z łącznego stosowania, przemawiają za ich aplikacją.

W praktyce łączone są zwykle nawozy dolistne z preparatami grzybobójczymi lub owadobójczymi, z ewentualnym dodatkiem biostymulatorów na bazie aminokwasów lub wyciągów z alg, a także kondycjonera wody i/lub adiuwanta. Chodzi m.in. o to, by obniżyć pH roztworu do pożądanego poziomu, zmiękczyć twardą wodę oraz obniżyć napięcie powierzchniowe sporządzanego roztworu, co umożliwi równomierne rozprowadzenie naniesionych kropli na powierzchni rośliny i lepsze wnikanie substancji czynnych ze ś.o.r. i składników pokarmowych z nawozów dolistnych.

Ograniczenia w łączeniu preparatów

Jednak tego typu substancje są niekiedy obecne w ś.o.r. i nawozach, stąd nie zawsze muszą być dodawane, a jeżeli tak to w mniejszej ilości oraz po konsultacji z przedstawicielem firmy oferującej dany preparat. Dobra, miękka woda (najlepsza byłaby deszczówka) o optymalnym pH jest często istotnym warunkiem dobrej skuteczności substancji czynnych ze środków ochrony roślin i przyswajalności składników z nawozów dolistnych.

Optymalna temperatura roztworu powinna być zbliżona do temperatury powietrza, zwykle w zakresie 10-20 st. C. Należy pamiętać, iż dodawany do roztworu mocznik silnie oziębia sporządzany roztwór, w związku z czym należy go wcześniej rozpuścić, by po pewnym czasie nabrał temperatury otoczenia. Z kolei jednowodny siarczan magnezu w odróżnieniu od 7-wodnego, podnosi temperaturę sporządzanego roztworu.

Nie wszystkie preparaty można ze sobą łączyć

Reasumując skuteczność stosowanych agrochemikaliów zależy także w dużym stopniu od ich umiejętnego połączenia, poza tym pH roztworu, twardości wody, ewentualnych zanieczyszczeń organicznych i mineralnych oraz temperatury.

Na ogół nie łączy się w zbiorniku opryskiwacza nawozów wapniowych ze ś.o.r. oraz innymi składnikami nawozów, zwłaszcza dysocjujących i występujących w formie anionów (siarczanów, fosforanów, azotanów, boranów, molibdenianów).

Również nawozy krzemowe z wielu firm powinny być stosowane „solo”. Tak więc przed aplikacją nawozów dolistnych wielo- i jednoskładnikowych (najlepiej z jednej firmy oraz schelatowanych), należy się upewnić, czy można je łączyć w zbiorniku opryskiwacza i stosować łącznie.

Kolejność czynności, czyli dodatek kolejnych preparatów do zbiornika opryskiwacza jest zwykle następujący:

1. Napełnienie zbiornika opryskiwacza wodą do 2/3 objętości.
2. Włączenie mieszadła.
3. Dodatek kondycjonera wody (można też później).
4. Dodatek mocznika do dolistnego dokarmiania (bez inhibitora ureazy lub biodegradowalnej powłoki) i siarczanu magnezu. Obydwa nawozy najlepiej wcześniej rozpuścić w wodzie.
5. Dodatek nawozów wielo- i jednoskładnikowych, w pierwszej kolejności krystalicznych (wcześniej rozpuszczonych), a następnie zawiesinowych i płynnych.
6. Dodatek biostymulatora na bazie aminokwasów lub wyciągów z alg.
7. Dodatek fungicydu lub insektycydu (po konsultacji z firmą lub na podstawie własnej oceny). Wcześniej może być wskazany oprysk próbny na niewielkiej powierzchni.
8. Uzupełnienie wody do pełnej objętości zbiornika opryskiwacza.
9. Niezwłoczny wyjazd w pole i oprysk (w godzinach wieczornych) na suche rośliny, nie zroszone przez deszcz lub rosę, upewniając się czy nie nastąpiły w roztworze niepożądane rekcje. Podczas oprysku dostosować wielkość kropli, ciśnienie oraz wydatek roztworu na 1 ha, do zalecanej wartości dla ś.o.r.
10. Po oprysku dokładne wymycie wodą zbiornika opryskiwacza, przewodów i rozpylaczy.